HAYATIMIN DÖNÜM NOKTASI

Zihnen, bedenen yorgun düşmüştüm..Kollarım,dalağım,böbreğim,başım,kıçım,heryerim ağrıyordu..Bir uyumak uzunca bi süre uyanmamak istiyordum..Şöyle 1 ay falan uyuyup komaya girsem anca şu anki yorgunluğumu atabilirdim..Şimdi ''taşmı taşıdın lan'' dediğinizi duyar gibiyim..Hayır,okuldan gelmiştim..Hayat bu yaşıma kadar beynimi o kadar *ikmişti ki sosyal hayattan en ufak bir parça bile beni bu denli yormaya yetiyordu...Odada kimse yoktu,yatağıma uzandım..Birden içimde bunalım hormonları azıtmaya başladı..''Bu hayat çekilmez uleeeeynn'' diye bağırdım ayyaşlar gibi...Sonra ''Allahım bu dünyaya ben niye geldim'' diye söylendim kendi kendime..Sonra işin iyice bokunu çıkarıp Orhan Gencebay'dan 'Batsın bu dünya' şarkısını söylemeye başladım bağıra bağıra..Şarkıyı söylerken uyumuş kalmışım..

Rüyamda Angelina Jolie'yi gördüm..Bana ''nasılsın canım seni özledim'' diyordu...''Bende seni'' dedim..Sohbet ediyorduk,arada da öpüşüyorduk..Angelina'nın konuştuklarını çok iyi anlıyordum..Önce ''ulan ingilizcemi ne güzel geliştirmişim,nası konuşuyorum'' diye gururlandım ama sonra farkettim ki Türkçe konuşuyorduk..''Ulan bu karı nie Türkçe konuşuyo'' diye kıllanmaya başladım...Ben öyle tip tip bakınca Angelina da sinirlendi,bana küfretmeye başladı..''Kalk lan g.tveren'' diye bağırıyordu bana..''Senin *mına koyıyim'' diyordu..Şaşkınlık içindeydim..''Angelinam ilişkimize neler oluyor aşkım'' dedim..Cevap vermedi,osurdu ve ''zuhahaahaaaa'' şeklinde bir kahkaha attı..Onun gibi kibar bir bayan nasıl böle küfredebilirdi,nasıl böle hayvanca osurabilirdi..Kabustu bu..O an ter içinde gözlerimi açtım..İlyas ve 2 arkadaşım tepemdeydi.Açıkta birşey görmüş gibi bana bakıyorlardı..''Lan kalksana iki saattir bağırıyorum'' dedi İlyas..Gözlerimi İlyas'ın suratını daha fazla görmemenin temennisiyle tekrar kapadım..''Lan s*ktirin gidin uyuyorum'' diye bağırdım hepsine.Bunlada yetinmedim,uyku sersemi hepsinin götleri hakkında ileri geri bazı cümleler kurdum..Laflarıma çok bozuldular..''Ne halin varsa gör'' dediler,gittiler...Uyumaya devam etmek istedim,fakat oda leş gibi osuruk kokuyordu..Hayvan herifler ben uyurken osurmuşlardı..Uyuyamadım,kalktım..

Hani insan uyku sersemi kendisini uyandıranların kalbini kırar ya..Sonra da uyanınca pişman olur..İşte bende bunun suçluluğunu hissettim..Arkadaşlar beni beraber yemeğe gitmek için uyandırmışlardı,bense onlara hayvan gibi küfretmiştim..İnsanlığımdan tiksindim,utandım..Koşarak yemeğe indim..Onlardan özür dileyecektim,birbirimize sarılacaktık,ağlayacaktık..Eski şen şakrak günlerimize geri dönecektik..Küslüğü bitirecektik..Yemekhaneye girdim ve onları buldum..Yanlarına gidip özür diledim,cevap vermediler..Sarılmaya kalktım,''insan gibi dur da yemeğimizi yiyelim i*ne'' dediler..Sandalyemi çektim,yemeğe oturdum...

Hayvan gibi ağız şapurdatarak yemeklerimizi yiyorduk..İçimde bir duygusallık vardı o gün..Gaza geldim,bir konuşma yapmaya karar verdim..Derin bir nefes aldıktan sonra ''arkadaşlar kimsenin kalbini kırmayın,bu hayat fani,kimseye kötü davranmayın,herkesle iyi geçinin'' diye bir konuşma yaptım...Zerre ziklemediler..''Dinlesenize lan'' diye böğürdüm..Ben öyle böğürünce İlyas bana baktı,''Sen önce kendine bak,herkese sürekli küfrediyosun,kendini bi b.k sanıyosun,biraz insan ol'' diye bağırdı bana..Şaşkınlığa uğramıştım..''Ben hayatımda hiçkimseye küfretmiyorum g*t herif senin hayatına sokarım doğru konuş *mına koyıyım'' dedim..İlyas gene beni ziklemedi..Sinirlenip kalktım masadan,gittim..

Moralim bozulmuştu..İlyas'ın ''Sen önce kendine bak,herkese sürekli küfrediyosun,kendini bi b.k sanıyorsun,biraz insan ol'' cümlesi beynimde bozulmuş plak gibi tekrarlanıp duruyordu..Gözlerim doldu..''Hayır ben böyle birisi değilim'' dedim kendime...Kendimle çelişmeye başlamıştım..Yurttaki arkadaşlarımla aramda daima bir sorun vardı,acaba sorun ben miyim diye düşündüm..Kendime küfrettim,''ne biçim bi insanım lan ben'' dedim..Herkese küfrediyorum..Kendimi bi bok sanıyorum..Kızlarla iletişimim onlardan daha çok diye yurttaki abaza arkadaşlarımı küçümsüyorum...Onları her fırsatta tersliyorum..O an kendimi değiştirmeye karar verdim..Herkesle iyi geçinmeliydim,kimseye sövmemeliydim..

Yolda tek başıma yürüyordum..O gün üstümde hakim olan duygusallık hala devam ediyordu..Ne alaka bilmiyorum ama İslamın şartlarını saymaya başladım yolda...Sonra kendimden bir kez daha utandım..Çünkü İslamın şartı 5'di ama ben zekat vermiyordum,hacca gitmemiştim..Namazı ayda yılda bir kılıyordum..Orucu keyfim gelince bir gün tutuyor,ertesi gün tutmuyordum...Kelime-i şahadet en son geçen hafta cuma günü aklıma gelmiş,öyle getirmiştim..Moralim biraz daha bozuldu..Neyi düzgün yapıyorum ki bu hayatta ibadeti düzgün yapayım dedim..

Ara sokaktan ana caddeye çıktım..Tamamen amaçsız dolaşıyordum..Arkadaşlara kızıp artistik olsun diye bok varmış gibi kendimi yollara atmıştım..Karşıda yaşlıca bir adam gördüm..Gelip geçenlere kart şeklinde ayetel kürsi dağıtıyordu..Bana da bir tane uzattı..Aldım ve yürümeye devam ettim..Şaşkındım..Bu bana Allah'tan bir işaretti..Tüylerim diken diken olmuştu..Ben tam kendi ibadetimi sorguluyorken Allah bana vahiy gibi ayetel kürsi yollamıştı..Yürümeyi bıraktım,gözlerimi kapadım,gökyüzüne baktım..İçimde inanılmaz bir mutluluk oluştu..İman gücümün doruğa çıktığı bu anda omzumda bir el hissettim..Bana kartı veren yaşlı adamdı bu..Topal ayağıyla peşimden metrelerce koşmuştu..Elimdeki kartı büyük bir asabiyetle geri aldı ve bana ne olduğunu anlamadığım fakat sonu 'şerefsiz'le biten birşeyler söyledi...Meğer kartları parayla satıyormuş adam...1 ytl idi..Bankadan yeni para çekmeme rağmen ''yok param Allah versin amca'' dedim...Adam birkaç kez daha ne olduğunu anlamadığım ama içinde ebemle ilgili bişiler olan cümleler kurdu,sonra da yanımdan uzaklaştı...

O gün hayatımdaki birçok şeyi değiştirmeye karar verdiğim ender günlerden birisiydi...