SONU BÖYLE BU SEWDANIN

Bir sabah
Dolaşıyorum ellerim gerimde
Aklımda boş düşünceler

Martı kanatlarında seyyahım ben
Ağustos sonu yol alırken
Bulmuşum sevdayı

Eylül olmuş
Sonbahar hüznü çökerken
Ben aşık oluyorum

Ekimde büyüyor
İçimdeki adı Özlemin
Yazmaya sayfalar yetmiyor

Kasımda hava soğuk
Paltoma sarılı yüreğim
Ben sende ısınıyorum

Aralık vurgun gibi
Tam ortasına saplanmış
Acıyor bedenim

Ocakta yeni bir müjde
Tutturmuşuz sevda diye
Küçük çocuk gibi elma şekerlerini

Şubatta ayrılık var
Gidiyorsun inci tanem diyerek
Yürek burkuyorsun

Derken bir şubat sabahı
Kapında teslim olmuşum
Ellerimde bir çift halka

Şubat soğuğu ile birlikte
El ele vermişim
Ben yüreğine gelmişim

Sermişim ne varsa içimde
Sana karşı olan tarifsiz
Duygularımı dermişim

Şubatta diz çöküyorum
Aralanmış kapının önünde
Ben seni istiyorum

Anlamıyorsun hala değimli
Şubatta önünde diz çöküyorum
Ben seni çok seviyorum

Elimdeki yüzükle lafı geveleyerek
Sana yalvarıyor donuk gözlerim
Balım benimle evlenir misin?