BELKİ UNUTURUM GÖZLERİNİ

sen gül ol
ben dikenin olmaya razıyım
seni koparmaya calışanın
eline batacak bir diken
yeterki seninle olayım
gözlerine bakayım
sen ateş ol ben
kor olmaya razıyım
seni söndürmeye çalışanı yakarım
yeter ki seni göreyim
seninle yaşayayım
sensiz olmuyor birtanem
gözlerim seni arıyor
kalemi elime aldığımda senin adını yazıyor
ayrılık şiirleri yazıyorum sen gittin gideli
okurken seni hatırlıyorum
yazdığım şiirin yanına gözlerini çiziyorum
şimdi bu evden bende gidiyorum
senin hatıralarınla yaşamak istemiyorum
senden nefret etmek istiyorum yapamıyorum
şimdi elim kapının kolunda
gidiyorum arkama bakmadan gidiyorum
gideyim buralardanda belki unuturum seni
belki unuturum o gözlerini